آجر یا آجور یا آگور واژه ای یونانی است و به خشت هایی می گفتند که احکام و فرامین دولتی روی آن نوشته می شد و بوسیله پختن این خشت ها نوشته ها را روی آن تثبیت می کردند. مشخص نیست که آجر از چه زمانی دقیقا پدید آمده است ولی می توان آن را همزمان با پیدایش آتش دانست. بدین طریق که گل حاصل از ترکیب آب و خاک در کنار اجاق های انسان های اولیه پخته شده و سخت تر از کلوخ های همجوار خود میگردیده و با مشاهده آن بشر اولیه با چنین چیزی مواجه شده است.
آجر یکی از مصالح ساختمانی است که همواره با فعالیت های انسان سازگار بوده و در هر دورانی از تاریخ به نوعی مورد استفاده قرار گرفته است. از ابتدا که بشر در غار زندگی می کرده استبه این موضوع پی برده بوده است که برای محافظت از عوامل بیرونی محیطی مثل حیوانات و باد و باران نیاز به سرپناه دارد و فکر تهیه سرپناهی در مغز او به وجود آمده تا خود را از گزند عوامل جوی مانند باد و باران و سرما و گرما و هجوم جانوران درنده و گزنده نگاه دارد. برای این کار نیاز به مصالح داشت که ویژگیهای خاصی داشته باشد یکی اینه سبک باشد و بتواند آن را حمل نماید و در درجه دوم از لحاظ شکل پذیری طوری باشد که شکل مورد نظر خود را به آن بدهد.
ساده ترین تعریفی راکه بخواهیم برای آجر بیان کنیم این است که اینگونه آجر را تعریف کنیم که آجر سنگی است مصنوعی که از پختن گل تهیه شده از خاک رس با استخوان بندی اصلی سنگ بدست می آید و ابعاد و تعداد آن مطابق احتیاچ ما قابل تغییر می باشد. مصرف آجر در ایران سابقه طولانی دارد و شاید به خاطر قدمت بناهای ایرانیان باستان بتوان ایرانیان را مبدع و مخترع آجر در تاریخ دانست و از زمان ساسانیان بناهایی بجا مانده که در آنها آجر مصرف شده است مانند طاق کسری در بیستون و یا کف دالان مسجد جامع اصفهان که برای فرش آن از آجرهایی استفاده شده است که در آتشکده های ساخته شده در زمان ساسانیان بکار رفته بود.
